φωτογραφικα εργα τεχνησ
της Δήμητρας Νεοχωρίτη
Προς το Φως
Με δυο μικρά φύλλα απλωμένα,
ζήτησε τον ήλιο.
Δεν ήξερε αν θα τα καταφέρει,
μα με πείσμα είχε στραφεί στο φως.
Αρχέγονη Πορεία
Το σώμα έψαχνε το άλλο του μισό.
Το βρήκε, και σαν σε χορό τα κορμιά γίνανε ένα —
μια νέα ζωή θα γεννηθεί.
Καρδιά
Όλα ξεκινούν από μέσα της,
και τα βήματα βιάζονται να πάνε να δουν
τα όμορφα εκείνα μάτια.
Κρυμμένα Όνειρα
Τα όνειρα που έκανες,
μαζεμένα όλα μαζί,
περιμένουν να τους δώσεις ώθηση.
Τα Θέλω μου
Ανάμεσα στην πέτρα
θα γεννηθώ.
Εκεί που όλα δείχνουν άκαρπα,
θα τολμήσω.
Εκεί Που Ανασαίνει ο Κόσμος
Εκρηκτική ένταση και βάθος, μια σχεδόν αφηρημένη τέχνη.
Το μοβ φόντο που σβήνει προς το λευκό δημιουργεί κίνηση, φως και ρυθμό.
Υφή και λεπτομέρεια στους στήμονες, σαν να βυθίζεσαι σε ένα μυστικό εσωτερικό σύμπαν
Ψιθυριστή Ομορφιά
Αρκούσε η παρουσία της
να μαγέψει τον ήλιο.
Ανθίζοντας Πάνω στην Πληγή
Η σκληρή καρδιά του μαλάκωσε,
καθώς τόση αγάπη του πρόσφερε.
Τα χάδια της
γλύκαναν την πικραμένη του ψυχή.
Μοβ Κορδέλες
Το απαλό βιολετί και γαλάζιο του υάκινθου πάνω στο θερμό σκουριασμένο σντικείμενο, δημιουργούν μια αρμονική αντίθεση.
Τα πέταλα, σαν κορδέλες που ξεδιπλώνονται, τόσο ζωντανά.
Σαν να βλέπεις χορό σε αργή κίνηση.
Μιλάει για την ευαισθησία και τη λεπτότητα της ύπαρξης.
Φύλακας
Φαντάζει έτοιμος να παλέψει για την αξιοπρέπεια,
έτοιμος να σώσει τους αδύναμους
με το κοφτερό, άγριο σπαθί του.
Τελευταία Συνύπαρξη
Δεν χρειαζόταν άλλη λέξη.
Έφυγε, σκορπίζοντας
στον αέρα
τα όνειρά τους.
Έλα κοντά
Όσο πιο κοντά πλησίαζα,
τόσο πιο δυνατός ήταν ο χτύπος της καρδιάς του.
Μου μιλούσε με λόγια γλυκά,
καθώς άφηνα την ανάσα μου
να πέσει στους ώμους του.
Ένιωσα την ήρεμη αύρα του
να με αγκαλιάζει.
