φωτογραφικα εργα τεχνησ
της Δήμητρας Νεοχωρίτη
Αξιοπρέπεια
Παρά τον πόνο, τρυφερό και γενναίο έστεκε. Στις ιστορίες του μετρούσε τα όμορφα χρόνια…
Αυτά που έχασε, αυτά που άφησε,
αυτά που σημάδι χάραξαν στην ψυχή του.
Η Ξέγνοιαστη
Χαμογέλασες
και όλα τα ξέχασα.
Στα παιδικά, φωτεινά μάτια σου στάθηκα.
Εκεί… όλη τη ζωή μας είδα
σε μια παιδική χαρά,
να σφίγγουμε τα χέρια και κύκλους να κάνουμε.
Μικρή Ανάσα
Δεν ήταν μεγάλος ο κόσμος της.
Μα της αρκούσε να σταθεί σε ένα φύλλο,
να ρίξει ένα βλέμμα στον κόσμο,
και να σκορπίσει το άρωμα της ελευθερίας.
Μέσα σε μία μέρα,
θα τον είχε διασχίσει ολόκληρο.
Στιγμή Σιωπής
Στάθηκε το βλέμμα του πάνω της.
Πόσο γνώριμη του ήταν!
Σαν από άλλη ζωή — δυο αγαπημένοι.
Στιγμή του πριν
Μπουμπούκι, με φυσική κίνηση.
Το ζωντανό φούξια και το φωτεινό πράσινο του φόντου δημιουργούν ιδανική χρωματική αρμονία — μια “φωτογραφία χαράς”. Οι σταγόνες προσθέτουν λεπτομέρεια και ευαισθησία.
Η εικόνα μιλά για το ξεκίνημα, την ευαισθησία, την πρώτη ανάσα μετά τη βροχή.
Μετά τη Βροχή
Μια σταγόνα δάκρυ που δεν
έσταξε, έγινε πληγή στη μνήμη, τραύμα στην καρδιά.
Λευκή Στιγμή
Με την αγάπη, η ψυχή άνθισε
όπως τα άνθη, δίχως θόρυβο.
Μια Αναπνοή
Στον αγώνα της καθημερινότητας,
κάθε δάκρυ, έγινε δύναμη για να συνεχίσει.
Χορεύτρια
Έζησε στο σκοτάδι,
μα δεν δίστασε να ανθίσει ψηλά,
χωρίς να ζητήσει τίποτα.
Αποχώρηση
Δεν είναι η φυγή που πονά,
αλλά η διαπίστωση
ότι οι ελπίδες που είχαμε
δεν ήρθαν ποτέ.
Αναμονή
Την πίεζαν να ανθίσει,
όμως η ντροπαλή ψυχή της
δεν ήταν έτοιμη να ξεδιπλωθεί.
Άνοιγμα
Μέσα στην ησυχία,
με κρότο άνοιξε.
Στην όψη του, όλοι σάστισαν.
